Pedagogika alternatywna : postulaty, projekty i kontynuacje. T. 1, Teoretyczne konteksty alternatyw edukacyjnych i wychowawczych "Teoretyczne konteksty alternatyw edukacyjnych i wychowawczych "
POZ/ODP:
pod red. nauk. Bogusława Śliwerskiego ; [Aleksander Nalaskowski et al.].
Utopie i antyutopie jako źrodła ambiwalencji pedagogicznej
Pedagogika jako nauka praktyczna – konsekwencje metodologiczne
Metajęzyk a formalne aspekty komparatystyki pedagogicznej
Alternatywność pedagogiki humanistycznej
Uniwersalizm wartości jako źrodło alternatywnych teorii wychowania
Postulaty psychopedagogiki tworczości pod adresem edukacji alternatywnej
Wspołwychowanie: przez postawę dialogu ku przyjaźni
Gestalt. Filozofi czne i psychologiczne inspiracje dla pedagogiki
Refleksy koncepcji rozumu transwersalnego Wolfganga Welscha w rozważaniach o edukacji w okresie przełomu formacyjnego: uwarunkowania, perspektywy, pytania
Tożsamość kulturowa młodzieży polskiej u progu XXI wieku. Pedagogiczne problemy recepcji kultury popularnej
O wychowaniu do wstydu. Między pruderią a bezwstydem
Dziecięce źrodła wiedzy o innych
Wkład historycznej pedagogiki reformy w aktualną dyskusję wokoł szkoły i wychowania
Nowatorstwo pedagogiczne w zakładach kształcenia nauczycieli lat międzywojennych na przykładzie Łodzi
Kontrowersje wokoł wspierania rozwoju ucznia w procesie kształcenia
Inteligencja emocjonalna w edukacji alternatywnej
Kształcenie transgresywne – nowa alternatywa edukacyjna
Edukacyjne konteksty nowej sztuki (ekologicznej)
Koncepcja analizy jakościowej M. B. Milesa i A. M. Hubermana w badaniach pedagogicznych
Brameldowski rekonstrukcjonizm – zmiana społeczna przez edukację
UWAGI:
Materiały z V Międzynarodowej Konferencji z cyklu "Edukacja alternatywna - dylematy teorii i praktyki", która odbyła się w kwietniu 2005 r. w Łodzi. Bibliogr. przy ref.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępne są 2 egzemplarze. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Gdybyśmy zaczęli naszą analizę od zasadniczego dla tematu terminu "alternatywa", okazałoby się bardzo szybko, że już w odniesieniu do samej jego definicji stoimy przed pewnym dylematem. Jedni bowiem akcentują w swojej definicji tego terminu dwuwariantowość sytuacji wyboru, inni zaś dopuszczają wielorakość tak określonego zjawiska. Można zatem mówić o edukacji alternatywnej, gdy stwarza ona wybór między tylko dwiema lub co najmniej dwiema możliwościami w sferze uczenia się człowieka. Innymi słowy, edukacja alternatywna to edukacja conajmniej dwu-wariantowa, sprowadzona do jednoznacznych antynomii edukacyjnych i stwarzająca odmienność typu "albo — albo", "to lub tamto" lub też edukacja wyborów pomiędzy różnymi, ale wzajemnie się wykluczającymi ofertami. Autor sądzi, że w odniesieniu do edukacji bardziej zasadne są obie kategorie jej rozumienia. Można bowiem mówić o takich alternatywach w edukacji, jak:— kształcenie publiczne i niepubliczne;— kształcenie tradycyjne i innowacyjne;— kształcenie adaptacyjne i emancypacyjne;— wychowanie autorytarne i antyautorytarne;— wychowanie dyrektywne i niedyrektywne— pedagogika i antypedagogika itd.[...] Nurt refleksji i praktyki oświatowej nazywany edukacją alternatywną od lat podtrzymuje nadzieję na ukształtowanie (się) modelu szkoły, która będzie coraz lepiej służyć rozwojowi dzieci i młodzieży, a także wypełniać swoje funkcje ogólnospołeczne. Próba spojrzenia na dzieje i na współczesność rozmaitych rozwiązań alternatywnych prowadzi do spostrzeżenia, że alternatywność ta była różnie pojmowana i przybierała różną postać. Również obraz inspiracji ruchów alternatywnych w edukacji oraz oddziaływań tych ruchów na modele oświaty jest dość zróżnicowany. Niejednoznaczne wydają się relacje między zjawiskiem określanym mianem edukacji alternatywnej a reformami oświatowymi. Rozważając dylematy teorii i praktyki edukacji alternatywnej, warto odnieść się do dotychczasowych doświadczeń, przywołać przynajmniej niektóre wątki oświatowych inspiracji, nadziei i miraży. Może to nas przybliżyć do określenia istotnych cech i obszarów współczesnych poszukiwań alternatywnej edukacji.
